22 Φλεβάρη, και έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τους κυνηγούς.
Το αρχαιότερο “επάγγελμα”, που το ξεκίνησε η ανάγκη για εύρεση τροφής
αναβίωσε και φέτος στο “λιλιπούτειο” νησί μας,
ως χόμπι πλέον όπως έχει διατηρηθεί.
Και πάμε πίσω βήμα – βήμα με σκοπό να γνωρίσουμε ή να θυμηθούμε
τη ζωή αυτή, που σε πολλούς επί σειρά ετών
είναι τόσο διαφορετική, μα επίσης τόσο γνώριμη.
Εκεί που αρχίζει η πρώτη φυγή, με το πρώτο χάραμα,
στη Βίκλα, στα Καμμένα, στη Λιγιά, στα Κουρνόσπηλα, στο Πορί,
όπως λένε οι ντόπιοι.
Ώρα για Κυνήγι.
Τα σκυλιά έτοιμα για φ έρμα,
οι καραμπίνες και τα δίκαννα γυαλισμένα.
Και σίγουρα στο σημείο αυτό θα ανατρέξουν οι παλιοί σε μνήμες γλυκόπικρες
και ανεξίτηλες από το χρόνο.
Γλυκές γιατί υπάρχουν, πικρές γιατί δε θα ξανάρθουν.
Θα θυμηθούν τους πολλαπλούς τρόπους κυνηγιού των θηραμάτων,
όπως τα αεροκλείδια, τη συρταλοθηλία, το δόκανο κ.α.
Και συνεχίζοντας να διαβάζουν τις αράδες αυτές,
οι παροιμίες και τα πειράγματα θα έρθουν στο μυαλό,
στις συντροφιές.
Γιατί οι κυνηγοί από ανέκαθεν το είχαν το ελάττωμα αυτό.
Έλεγαν και λένε υπερβολές για τον αριθμό.
Όταν λοιπόν άρχιζαν τις άσκοπες υπερβολές,
οι άλλοι είχαν έτοιμες, τις ρίμες τις καλές
-“Κι εγώ βρε, χτύπησα σήμερα με μια βολή, σε ευθεία γραμμή
ένα λαγό, ένα ροφό και μια πέρδικα”.
-Αχ! Ξέχασες αδελφέ ότι του κυνηγού και του ψαρά το πιάτο
εννιά φορές ει ν΄ αδειανό και μια φορά γεμάτο”.
-“Τα πιο πολλά τα ψέματα φίλε μου καλέ τα λένε πρώτα οι κυνηγοί,
μετά οι αρραβωνιασμένοι και φυσικά κατά τη διάρκεια του πολέμου”.
Θα συμπληρώσω εγώ, και οι πολιτικοί!
Αφήστε τις προλήψεις των παλιών κυνηγών, εδώ γινότανε χαμός.
Σε μια – δυο θα αναφερθώ.
ΠΡΩΤΟΝ: Πηγαίναν τα όπλα στον παπά για να τους τα ευλογήσει,
κι αυτός πού να τους αντιλογήσει.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Είχαν γρουσουζιά να δουν το πρωί με το χάραμα γιαγιά.
Και πέστε μου σας παρακαλώ, πέντε με έξι το πρωί
περίμεναν ότι νια, τέτοια ν ώρα θα δουν
σε αυλή, δρόμο ή στρατί!
Κι αν τους ρωτούσαν και “που πας?”,
σαν τους ψαράδες που δε λύναν παλαμάρι
έτσι κι αυτοί δεν ανέβαιναν τη ράχη.
Λοιπόν φίλοι μου καλοί παλιοί και τωρινοί, αγαπητοί μου αναγνώστες
αυτά απ΄ την παράδοση.
Ας γυρίσουμε πίσω στην αρχική ανάγνωση.
Οι γεύσεις.......... “ταξιδεύουν” με κυνήγι.
Και επειδή αυτά τα αριστουργηματικά πιάτα των θηραμάτων,
χρίζουν ιδιαίτερης προσοχής, πρέπει να τα τιμούμε δεόντως.
Με καλή παρέα, μπόλικο βαρελίσιο κρασί (κι αν βρείτε και ντόπιο, όπως Ροδίτη,
Πετρουλιανό, Θράψα ή Σμυρναίικο) είναι ότι καλύτερο.
Ή ερυθρό μεστό κι αν υπάρχει και τζάκι αναφτώ με ζεστή μυζήθρα,
το όλο δέσιμο καταπληκτικό!
Θα αρχίσουν οι ευχές, τα γέλια, οι χαρές.
Πάνω στο κέφι απ΄ ανέκαθεν η δήλωση Τιμής.
Απ΄ τα εγκάρδια παλικάρια εκείνης κι αυτής της εποχής.
-“ Φίλοι καλοί. Δέσμευση απ΄ όλους μας πάλι εδώ, του χρόνου με το καλό.
Εδώ στα ίδια μέρη να ξανασυναντηθούμε, τα χέρια να περάσουμε στους ώμους
παλιά συναπαντήματα για να θυμηθούμε”.
Στο σημείο αυτό θα τελειώσω το μονόλογο αυτό,
γιατί αν συνεχίσω να γράφω αράδες,
θα γεμίσω όλες τις φυλλάδες.
Και μη ξεχνάτε!!!
Το κυνήγι είναι η πιο υγιεινή διατροφή στα είδη κρέατος.
Επιστροφή λοιπόν στις ρίζες, στην παράδοση, με λάδι ελιάς
και συνταγές της γιαγιάς.
Άντε για του χρόνου πάλι η ευχή “καλή κυνηγετική περίοδο,
με σεβασμό και σύνεση, στα θηράματα που μας “χαρίζει”
η μητέρα φύση”.
Ορτύκι, μπεκάτσα οτιδήποτε επιτρέπετε από ζώο ή πτηνό,
τζάκι αν υπάρχει αναφτώ και καλή παρέα,
ακόμα κι αν συντροφιά είναι στο καπηλειό,
μη ξεχάσετε το κρασί το βαρελίσιο.
Στην υγεία σας λοιπόν, και του χρόνου πρώτα ο Θεός
και να ΄σ τε όλοι καλά!!!!
Κουντουρόγιαννη Βασιλική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου